April
1 april zie maart (haha wat een goede mop enzo)
2 april.
Vintagehol leegplunderen (1ponddag) - gesprek aanknopen met Franse verkoper, beelden en namen kijken op het Mile End kerkhof, hoogbouwfoto's maken, studeren in het Olympic park, de avond wegslapen, wenen bij wondermooie film Les amants du pont neuf
6 april
Het is donderdagavond. Ik ben net wakker geworden na de dag te hebben weggeslapen. Ik eet wit ijs, drink straffe zwarte thee en ga een productieve nacht tegemoet, maar niet na eerst mijn gedachten aan deze blog te hebben toevertrouwd. want IK. WORD. GELEZEN. (credits Orlan) De afgelopen 72 uur waren wonderlijk fijn: ik mocht mijn ouwe vertrouwde viervoeters verwelkomen (ABEL+IANE); winnaars in de categorie spast, meest glorieuze plus marginale koppel aller tijden. Enkele hoogtepunten:
- zonnen op het strand naast de Thames (met zon was het nog beter geweest)
- Dominique nique nique zingen onder een brug in Little Venice
- geuren en kleuren van Camden Food Market opsnuiven
- 2,5 uur bijpraten in mijn disasterkeuken
- bij een fancy English breakfast opdrachten verzinnen voor de kinderweek (spanneuuund)
- tweehonderdvijftigste talentdiscussie voor Abel zijn heiligverklaarde Rothkoschilderij
- ontdekking dat Abel zijn heiligverklaarde Rothkoschilderij omgekeerd hangt
- Iane haar rood hoofd
- commentaar geven op vrouwen die instagramsportfoto's nemen op de heuvel
- "gewoon genieten" in het park (dixit Iane)
- discussie gewoon of exotisch eten
- prediker die van de hemel op ons nederdaalt en ons de weg naar de beste Indiër van Londen uitlegt
- de beste Indiër van Londen
- Abel die in een vintagewinkel vol zotte kleren een piano koopt
- Meneer in de metro die Abel zijn piano had toen hij 16 jaar was
- Abel die zijn piano vergeet (ah nee zoiets heet een dieptepunt denk ik)
- EN NOG VEEL VEEL MEER MAAR DAT SLUITEN WE IN ONS HARTJE (en ik ben gecensureerd door Iane: "wat gaat ge allemaal schrijven Ana? Mijn ouders lezen dat ook he") (hoi Marc en Peggy, bij deze jullie eerste vermelding op mijn hooggewaardeerde bog) (hoera en dat er nog veel mogen volgen) (Iane was braaf) (mijn goede invloed) ENJOY the pictures en oh ja niet dat snormannen dat begrijpen maar zwart oogpotlood + rok + 1 gouden oorbel = shtyle + talent bestaat + Ana heeft het laatste woord. DIT.
LONDEN BUCKETLIST
(die ik met Sophie en Isabel heb samengesteld op een bank in Amsterdam en waarvoor dringend in actiemodus moet gekomen worden) (mooie westminsterfoto achtergrond credits Iane)
- Russian Film Night -
Oktober & A man with a movie camera & Sophie's seminar titles
- Indian Food (Ana's
dad's friend & Ankita's recs)
- Brockley pub
breakfast & coffee & park & farmer's market
- Highgate Cemetary
- Tube to the forest
- Hiking routes nearby
- Bath &
Stonehenge
- Whitechapel gallery
free late Thursday nights and Brick Lane exploring
- Free food and free
drinks @ Angel Lane
- Ski mask's techno bar
recommendation
- Picasso National
Portrait Gallery
- John Soane house-
architecture
- Hamstead Park &
Keats' house there
- Signmund Freud's
house
- Dickens' house &
street
- All nighter in the
cinema
- Particpate in April
48 hour Film festival short
- Peckam music night
- Goldsmiths student
exhibition
- London Film School
screenings
- Open day of
architecture school
- Museum Florian liked
- Tuesday shisha night
- Cheshire street for
vintage shops
- Lauderdale house for
picnic when it's sunny
- Green Note Club in Camden for Tues night - open mic
- Brixton - generally
7 april.
paper Aristoteles schrijven. Dit schreef Aristoteles, meer dan 2000 jaar voor Marx:
A political community that has extremes of wealth and poverty is a city not of free persons but of slaves and masters, the ones consumed by envy, the others by contempt. Nothing is further removed from affection and from a political partnership.
Met Sophie en Sofia net als de rest van heel Londen op het gras van Lincoln Inn fields de namiddag wegdromen in de zon. 's Avonds American Honey; ook willen drinken-feesten-vergeten
Het ochtendlicht en het avondlicht zijn niet gelijk. Waarom?
8 april. slapen in het Olympic Park. Koken met Sophie. Rode wijn drinken en een rondje opwinden in postmoderne theorie en na onze katholieke scholen, duizend lessen godsdienst, gelovige vrienden toch niet begrijpen hoe dat kan; geloven (Pessoa: whether or not they exist, we are slaves to our gods) (Bazart: liever snel naar de hel dan traag naar de hemel) (zin die loopt maar daarom moet je die nog geen honderd keer in één lied stoppen)
9 april. 5 minuten op de metro en ik ben in Epping Forest, en dat ontdek ik na drie maanden afzien in industriële kommer (mooi woord)
Het is ochtend; niemand in natuurland. Ik schop mijn schoenen uit (zie achtergrond), loop met blote voeten over de paden, luister naar de zon en naar de vogels, plof neer, lees Aristoteles en schroei langzaam tot tomaat. ONDERSTEBOVEN VAN HET BOS zie links.
Late namiddag metro naar de bib om overdatumsommen in te lossen. Op een bank naast de Thames wachten tot de zon zakt en mijmeren (mooi woord)
GREENWICH
allemaal mensen, allemaal levens
11 april.
Het is half 8. Deze ochtend heb ik een paper geschreven, in de namiddag Greenwich verkend en seffends spring ik de metro op om Isabel eindelijk terug te zien na haar reis naar Praag en Wenen. Het is gek hoe snel de dagen gaan. Het is alsof ik net mijn koffertje op bed plofte en door het raam mijn nieuwe leven aankeek, maar ondertussen zijn we alweer drie maanden later, mijn lessen zijn voorbij en binnen anderhalve maand sta ik terug met mijn hele hebben en houden in Brussel-Zuid. De lucht is paarsrozeroodoranjeblauw. Ik eet bruin brood met gegrilde aubergine en gesmolten geitenkaas (+ koriander, ajuin, rucola); aanrader. Ik heb een receptenlijst aangelegd. Met al mijn restjesverbruiken (en mijn kooktalent uiteraard) heb ik hier al wondere combinaties ontdekt.
Greenwich was een ontdekking: schepen, de Thames, het prachtige Old Royal Naval College (één van de mooiste gebouwen die ik ooit gezien heb) (er huist een universiteit in; ik zou hier komen studeren om alle plekken van het gebouw te mogen verkennen), het heerlijke Greenwich Park, straten als van een havenstadje. Ik ben op blote voeten over de nulmeridiaan gewandeld, heb de seconden op de klok van the Royal Observatory geteld (Greenwich mean time weet u wel; hier start niet enkel de omtrek van de aarde, maar wordt ook de tijd bepaald). Loop met mij mee door de dag langs mijn foto's. Tot gauw X (PS: gisteren geen vermelding waard; boerkadag)
Scheepjes verwelken
Het is 13 april, 11 u 's ochtends. Ik ben in een nooit eerder gezien productieve stemming; in twee uur heb ik duizend woorden van een paper geproduceerd; ik heb zin in een oerangoetangklop op de borst maar de spiegel naast mijn bureau lacht mij uit en doet me in mijn eigen achting dalen. Gisteren had ik de megalomaan nuttelooste dag van mijn leven (ik weet dat het 'meest nutteloos' moet zijn maar nutteloost creëert een belangwekkende vervreemding; associaties met nutella en speculoos steken de kop op)Het gekke is dat ik goed ben in nutteloze dagen ook heel vruchtbaar te laten zijn (is er echt geen beroep waarbij je voortdurend vakantie hebt; of al op je twintigste op pensioen kunt; ik ben echt goed in vrije tijd):
Ik tekende vijftien gebouwen van grote moderne architecten na, schreef een opiniestuk ('Guilty pleasures bestaan wél. De vruchtbaarheid van intellectuele schaamte') en een ode aan de arbitrariteit, keek naar de wolken, en schreef in mijn dagboek: morgen plan ik een dagje depressie. Maar daar ben ik dus niet zo in de stemming voor vandaag. Toen dacht ik foert ik ga geen paperletter schrijven vandaag, dus nodigde ik al mijn vrienden uit om lasagne te komen eten en toen dronken we bier en wijn en bakten ook nog pancakes in het holst van de nacht. Wonderfijn.
18 april.
Hee daar. Hopelijk alles goed met je, lezer. Hopelijk open je deze website niet om aan de leegte van je eigen bestaan te ontsnappen. Hopelijk geloof je niet dat met een leven in Londen het nirwana bereikt is. Hopelijk kijk je genoeg naar de zon, de maan en de bomen. Hopelijk spring je soms eens op je bed om jezelf wat lichter en de wereld wat kleiner te voelen. Nu weer terug over naar mij.
Mij: Ana, 20 jaar oud, toekomstig wereldreizigster, kinderboeken- en horrorflmscriptschrijfster (vandaag tenminste; gisteren architect, morgen beeldhouwer). Van vrijdag tot maandag heb ik mijn jongste nonkeltje en zijn allerbeminnelijkste vriendin mogen verwelkomen in Londenland. We aten granola in mijn zetel, keken toe hoe pizzaboy de overschotten van zijn opwarmmaaltijden naast de vuilbak kieperde, struinden door Tate, gokten op geen tweede parkeerboete, brachten een snelbezoek aan de National Gallery op zoek naar dat ene Caravaggioschilderij, meetten mijn Londense vrienden in Cafe Caeiro voor een concert van Menno, aten Chinees (quote Kim: 'goede restaurants zijn te herkennen aan dat ze altijd iets brengen voor de eigenlijke maaltijd' *grinnik* 'wat, dat is toch?'), sprongen duizend groezelige winkeltjes binnen voor nonkel Maartens ginger beer verslaving, gaven commentaar op klerencombinaties en ellenlange nagels in de metro, droomden er ondertussen van zelf in pyjama over straat te lopen, maakten fotoreeksen van familieconferenties in Tate (cf. infra), overdachten onze grote toekomst in onze kleine dromen, praatten over miserabele beroepen - huisidealen - liefde en leven ('hee Kim weet je het al; Ana is naast cynische hippie diep in zichzelf ook een homoseksuele man') en hingen lange portoavonden lui op mijn kot. (Mensen, boeken, plaatsen om te onthouden: Jan Švankmajer, Park Chan-wook, Otto Dix, Georgië, Narziss en Goldmund, duizend anderen, samenvatting leven: so many books (etc) so little time)
Daarnaast kreeg ik wonder boven wonder een meteraanzoek van een kleine buikbaby: WIL JIJ MIJN METER WORDEN? Ja liever dan alles en mijn leven heeft terug zin (hoera) want ik mag babysitten, rolmodelreizen en opvoedingsideeën in het rond strooien.
Kijk foto's en word gelukkig (dat is een bevel) (bevelen zijn er om aan voldaan te worden) (zeker als ze komen van die Londense koningfilosoof die de waarheid in pacht heeft) XOXO en tot snel
En de website is weeral VOL. Klik verder naar meer avonturen. En nee duizendste keer: ik doe geen upgrade en blijf jullie websitemakers-website vrolijk uitbuiten buiten julllie grijpgrage markthandjes. NA. Beeld links staat in British Museum en zou in een meme veranderd kunnen worden maar dat gebeurt niet.